در خصوص زینگهای استیل اگرچه تنوع وجود داره ولی زیاد نیست و براساس مختصر تغییراتی روی شکل برش پره ها میتونه مدور ویا مثلثی یا... باشه:





و بدون تعارف رینگ خودروهایی همچون رنجرور کلاسیک، .... آغاز تنوع اشکال حجمی در رینگ های آهنی بشمار میره...



و اما تنوع در رینگهای آلیاژی آنقدر بالا هست که نمیشه حتی نزدیک اون شد ! ولی اساسا الگوهای مادری وجود داره که خاصیت یک طرح کلی رو از دیگر طرحها متمایز میکنه. یعنی چی؟

صرف نظر از بحث سلیقه های شخصی و تعداد پیچ رینگ که قبلا بحث شد، طرح زیر بعنوان یک مثال مناسب از طرحهایی هست که در عین حفظ سادگی، مخصوص آفرود (کوه، سنگلاخ، بیابون،....) و شرایط خاص اون طراحی شده (کلا نحوه استقرار مرز رینگ و لاستیک در اینجا از اهمیت خاصی برخورداره که میشه کلی برای اون توضیح داد):



و خب انواع اسپرت دیگه که بیشتر جنبه ظاهری اونها باعث به چالش کشیدن خریداران میشه: